استفاده گسترده از مدل‌سازی عددی در مهندسی ژئوتکنیک در اثر پیشرفت‌های اخیر فناوری در نرم افزار و سخت افزار امکان‌پذیر شده است. مدل‌سازی عددی روشی برای تعیین تنش‌ها و کرنش‌ها (و به عبارتی نیروها و تغییر شکل‌ها) در یک مسئله پیچیده مهندسی است که شامل اندرکنش خاک و سازه نیز می‌تواند باشد.
با توجه به اینکه رابط‌های کاربری نرم‌افزارها به طرز چشمگیری ساده شده، متأسفانه امکان ورود "افراد غیر متخصص" به این زمینه تخصصی را فراهم کرده است. همیشه باید کنترل گردد که مدل ساخته شده بتواند جایگزین واقعیت ساده شده موجود گردد. علاوه بر آن باید بین پیچیدگی مدل و نتایج مورد نیاز نیز تعادل برقرار شود و پیچیدگی غیر ضروری به مدل تحمیل نشود. از این رو درک محدودیت‌های نرم‌افزارهای ژئوتکنیک و آگاهی از فرضیات ساده شده در فرآیند طراحی بسیار مهم است. فرضیات عمومی در مدل سازی هر اندرکنشی بین خاک و سازه عبارتند از:
- تنش‌های درجا که باید در مدل ایجاد شوند.
- تعیین رفتار خاک (زهکشی شده و زهکشی نشده)
- انتخاب مدل رفتاری مناسب و پارامترهای آن
برای دستیابی به دقت قابل قبول، کالیبراسیون و صحت‌سنجی مدل توسعه یافته در هر تحلیل عددی بسیار حیاتی است. کالیبراسیون و راستی‌آزمایی شامل استفاده از نتایج اندازه‌گیری دقیق آزمایشگاهی و میدانی است به گونه‌ای که منحنی پاسخ مدل با واقعیت‌های موجود قابل مقایسه باشد.
راه‌حل‌های مهندسی را نمی‌توان تنها با افزایش قدرت سیستم‌های محاسبه‌گر به سرانجام رساند. در واقع، راه‌حل‌های مهندسی توسط مهندسان با تجربه و اختصاص وقت برای تفکر بنیادی درباره مشکلات چالش برانگیز به نتیجه مطلوب می‌رسد. صرفا وقتی این تجربه مهندسی با علم مدرن مدل‌سازی عددی ترکیب می‌شود، راه حل‌های موثر قابل ارائه خواهد بود.
شرکت ژئومحیط پارس با ترکیبی از تجربیات سنتی مهندسی و تکنیک‌های پیشرفته مدل‌سازی عددی، راه‌حل‌های بی‌نظیری را به مشتریان خود ارائه می‌دهد. این امر با همکاری نزدیک مهندسان با تجربه با فارغ التحصیلان بهترین دانشگاه‌های کشور امکان‌پذیر شده است.
